किती दिवस लिहावे म्हणते पण जमत नाही. घर आणि ऑफिस च्या कामा मुळे थकायला होते कि आळस, कळत नाही. ब्लॉग च्या रुपड्यात बदल करावा असा विचार आला आणि जुन्या पोस्ट चाळल्या वर लक्षात आले कि आपण किती दूर आलो आहोत. असे कसे झाले माझे मलाच कळले नाही.
ब्लॉग सुरु करण्यामागे हेतू होता रोज काही बाही लिहावे. सुरवातीला ते जमले. मग कळत नकळत इतर ब्लॉग वाचनात आले. त्यातून फोटोग्राफीची आवड लागली आणि ती वाढतच गेली. नवनवीन शिकायला बाहेर पडावे लागले. शोधावे लागले. रोज काही नवीन दिसत गेले, ते टिपत गेले आणि गोळा बेरीज होत गेली. फिरायची आवड आणि फोटोग्राफी बहरत गेली पण त्याच्या मुळे लिहिणे लांबत गेले. जे काही लिखाण झाले ते फोटो किंवा फिरण्या संबंधी होते. सभोवताली घडते त्यावर चर्चा होते, मंथन होते पण शब्द रुपात साठवले जात नाही. लौकरच ते पण जमेल अशी positivity बाळगते. असो.
काही चांगले वाचनात आले कि त्याची नोंद व्हावी आणि जर कुणाला आवडत असेल तर त्यांना ही माहिती मिळावी या हेतू ने काही पोस्ट जन्माला आल्या. गेल्या वर्षी दिलेल्या पोस्ट ची लिंक देत आहे.
जीते रहो, लिखते (गाते) रहो!
सौजन्य: कट्यार काळजात घुसली
LikeLiked by 1 person
धन्यवाद, बरे मी गाते पण हे कसे कळले 😉
LikeLiked by 1 person
ते कळण्यासाठीच लिहिले होते, बरे झाले समझले आता! एखादा Audio पोस्ट करा!
LikeLiked by 1 person
😀
LikeLiked by 1 person
रोज काही नवीन दिसत गेले, ते टिपत गेले आणि गोळा बेरीज होत गेली.
सुंदर ….
छान लिहिलंय !! काही ओळी माझ्या लेखणीतून सुद्धा.. इथे वाचा : http://www.shrikantlavhate.in
LikeLiked by 1 person
धन्यवाद. नक्की वाचीन.
हे काल Bayern Munich आणि Atlético Madrid ची match सुरु असताना लिहिले होते. तेंव्हा जास्तीचे काही जमले नाही.
LikeLiked by 1 person
Mast 👍🏻, marathi vachun ananda zala.
LikeLiked by 1 person
are waah, mhanje mi marathi lihile tar vachnare aahet. he vachoon mi khoosh 😀
Thanks for commenting Ashu.
LikeLike