सावरकर, पुलं आणि या सारखे अनेकांना मरण नाही!

स्वतःच्या वीस वर्षाच्या मुलाला सबंध दिवस अभ्यासाच्या टेबलाजवळ पाहून जे कोणत्या ही सामान्य आईला वाटेल अगदी तसेच मला वाटते. ना राहून शेवटी मी चाचपडत प्रश्न विचारला, उद्या परीक्षा आहे का?
उत्तर आले “नाही”.
मग!
अभ्यास आहे, प्री-Ph.D. कोर्सेसचे सबमिशन आहेत आणि पुढच्या वीकएंडला एक कॉन्फरन्स आहे त्याचे प्रेझेन्टेशन तयार करायचे आहे.
काय ना, “क्षण तो क्षणांत गेला” असे वहायला नको.
आता मात्र मी बोटें तोंडात टाकायची बाकी होते! मी प्रश्न टाकायच्या आधीच म्हणाला, तुला आठवत नाही का, अगं “शत जन्म शोधिताना” मध्ये आहे.
मी सावरकरांना मनातल्या मनात धन्यवाद दिले.

सावरकर, पुलं आणि या सारखे अनेक भौतिक रित्या हयात नसले तरी ते आपल्यातच आहेत. वेगवेगळ्या प्रसंगी त्यांची आठवण निघत राहते आणि मग जाणवते की या थोर माणसांना मरण नाहीं हेच खरे!

tip: मला तो अभ्यास करतोय याचे नवल वाटत नसून त्याला “शत जन्म शोधिताना” आणि पर्यायाने सावरकर लक्षात आहेत याचे कौतुक वाटते!

A journey called blog

I started this blog almost 3 years ago. The crude idea was to pen down my thoughts in my mother tongue “marathi”. Marathi is an Indo-Aryan language and is the official language of the state Maharashtra (Mumbai/Bombay is the capital) in India.

It was a big step for me to express my thoughts in public as I am not a writer and never had such a dream. Moreover I wanted to do it in my mother tongue, strange but I have never learned it in school as I was born and brought up in another state. It was an experiment and I wanted to try this new journey of “blogging”.

Traditional coffee making in Greece.

Here is my first post expressing my dilemma

माझे e- पुराण!!!!!

Now, about the title, what does it mean, “माझे = my” + “e=electronic” + “पुराण= text or thought”.

After spending sometime in the blogging world, I got interested in photography. Like writing it was not on my horizon in distant past but slowly I developed interest. Recently I a friend of mine made a joke, saying I am distracting away from writing and taking photography more seriously. 🙂 Isn’t it common when we have multiple hobbies.

From Google images.

Along this journey of blogging I have made good friends and learned variety of things. Though my hobbies are unrelated to what I do for my bread and butter, I enjoy both. Officially or as written on certificates, I am highly educated but I am more happy about the “finishing” part than the title itself. No misunderstanding please, it was my choice and I achieved it.

One of my favourite quote is by Confucius

I am grateful to all my visitors. Your likes and comments inspire me and you believe it or not but I am what I am because of your support.

Have a good day dear friends!

 

 

 

 

रविवार संध्याकाळ

“कर्तव्याने घडतो माणूस” विषयावर आई – मुलाची चर्चा आणि त्यावर मुलाचे मत,
हे गाणे भारतात शालेयजीवनात अर्थासकट शिकवायला हवे.
आईला पडलेला प्रश्न, “किती जणांना/शिक्षकांना याचा अर्थ समजेल”?

Sunday Trees 30

Inspired by Becca’s Sunday trees theme

Sunday Trees 23

Inspired by Becca’s Sunday Trees

गोधडी भाग ३४: ये कहां आ गए हम

किती दिवस लिहावे म्हणते पण जमत नाही. घर आणि ऑफिस च्या कामा मुळे थकायला होते कि आळस, कळत नाही. ब्लॉग च्या रुपड्यात बदल करावा असा विचार आला आणि जुन्या पोस्ट चाळल्या वर लक्षात आले कि आपण किती दूर आलो आहोत. असे कसे झाले माझे मलाच कळले नाही.

ब्लॉग सुरु करण्यामागे हेतू होता रोज काही बाही लिहावे. सुरवातीला ते जमले. मग कळत नकळत इतर ब्लॉग वाचनात आले. त्यातून फोटोग्राफीची आवड लागली आणि ती वाढतच गेली. नवनवीन शिकायला बाहेर  पडावे लागले. शोधावे लागले. रोज काही नवीन दिसत गेले, ते टिपत गेले आणि गोळा बेरीज होत गेली. फिरायची आवड आणि फोटोग्राफी बहरत गेली पण त्याच्या मुळे लिहिणे लांबत गेले. जे काही लिखाण झाले ते फोटो किंवा फिरण्या संबंधी होते. सभोवताली घडते त्यावर चर्चा होते, मंथन होते पण शब्द रुपात साठवले जात नाही. लौकरच ते पण जमेल अशी positivity बाळगते. असो.

काही चांगले वाचनात आले कि त्याची नोंद व्हावी आणि जर कुणाला आवडत असेल तर त्यांना ही माहिती मिळावी या हेतू ने काही पोस्ट जन्माला आल्या. गेल्या वर्षी दिलेल्या पोस्ट ची लिंक देत आहे.

‘वेदनेतून सुटका‘

The best things happen unexpectedly!

Today is “Holi”, festival of colour or spring  BUT that is in India and NOT in Norway. OK.      We have “Easter” vacation from tomorrow. SO Today is a working day. RIGHT.

I decided to work until 15:00 today instead of 15:45 the regular time and to use 45 minutes from my flexi time (saved earlier). Around 9:30 am I met a colleague and she gave me the NEWS. Today the working hours are until 12:00.

Can you believe this???

Which means my long weekend will strart at 12.00 today. HURRAY!!!

I wish all my blogger friends “happy holidays” or  as it is said in Norwegian, “Ha en riktig god ferie”

 

 

 

… आणि मी कपाळाला हात लावला…

आज पासून मी एक नवीन सदर सुरु करत आहे… आणि मी कपाळाला हात लावला…

तुम्ही लावता का कपाळाला हात? लहानपणी ऐकले होते असे करू नये, पण आजकल  बऱ्याच वेळा हे आपोआप घडते. काय करणार प्रसंगच असे येतात. काय आहे ना कि लोकांचे चित्र-विचित्र वागणे बघितले कि त्यांचा राग येण्यापेक्षा कीव येते.  आणि मग कपाळाला हात लावला जातो.

एक म्हण आहे “झाकली मूठ ….” पण सोशल मिडिया मुळे काही मुठी permanently उघड्या आहे. पूर्वी सिनेस्टार आणि तत्सम मंडळी  “out of sight, out of mind” च्या भीतीने लोकांच्या नजरेत राहण्यासाठी वेग वेगळ्या क्लुप्त्या करायचे. वेळ पडल्यास paid news देत. आता सोशल मिडिया मुळे त्यांचा खर्च वाचला पण सर्वसामान्य माणूस मात्र या फंद्यात अडकला.  आवड म्हणून काही करणे वेगळे पण प्रत्येक बाबतीत भाष्य करणाऱ्यांची संख्या झपाट्याने वाढली. आणि ते का थोडे होते म्हणून काही तर स्वतः ची रोजनिशी चे जाहीर वाचन करू लागले. होणार काय …. कपाळावर हात दुसरे काय.

परवा नारळी किंवा राखी पौर्णिमा झाली. राखी हा आमचा सण आहे कि नाही तो वाद वेगळा. पण भाऊ बहिणींच्या प्रेमाचे जे प्रदर्शन बघितले त्या वरून  “सब घोडे बारा टके” ची जाणीव झाली. सार्वजनिक गणेशोत्सव, नवरात्र च्या यादीत सार्वजनिक रक्षाबंधन. प्रेम आपुलकी पेक्षा उपचाराचाची जाणीव होती.  मग काय …मी. क. हा. ला.

तुम्ही कधी कपाळाला हात लावला होता का? आठवते का बघा

Cee’s Which Way Challenge: Week 22

Cee’s which way challenge:week 22

गोधडी भाग १२: World Environment Day

पाण्या पासून पाण्या पर्यंत: Water is the theme 

तर मंडळी आज आहे जागतिक पर्यावरण दीन दिन, अवस्था दीन असली की दिन पाळतात. अश्या विविध दिना निमित्त काही जण आपले पुढारी पण मिरवून घेतात आणि इतरांना कामाला लावतात, “एक दिन  की चांदणी फिर …”.

तर या दिनाचे निमित्त घेवून मी माझ्या फोटोग्राफीचे नवीन धडे गिरवले.  पुढारी नसल्याने उगीच इतरांना कामाला लावले नाही, असो. झाले असे कि दुग्ध, शर्करा आणि वर केशर योग जुळून आला. आचची रजा घेतली होती, त्यावर मस्त हवा लाभली आणि हाकेच्या अंतर वर धबधबा होता. हात धुवून घेतले. म्हणजे त्या धबधब्यात फोटोग्राफीचे गृहपाठ मनापासून आणि मनसोक्त केले.

इतर व्यावसायिक फोटोग्राफर काढतात त्या दर्जेचे फोटो आले नसले तरी मज्जा खूप आली आणि नवीन शिकल्याचे समाधान पण मिळाले. तर अश्या पद्धती ने साठा उत्तराची  कहाणी सुफळ संपूर्ण झाली.