Mountain – mazeepuran (माझे e-पुराण)

ww_25july18

WORDLESS

Unique experience

Approximately two million sheep are grazing in the outlying fields of Norway every summer. That’s unique, and something that you won’t experience elsewhere.

“In Norway, the resource situation is different than in the rest of Scandinavia and other comparable countries. Only three per cent of Norway’s landmass is arable land, but 45 percent is usable or excellent grazing land”, says Tone Våg, sheep farmer and leader of the Norwegian Sheep and Goat Association.

Våg continues: “Norwegian agriculture is dependent on the extra resource of the outlying fields, and pasture is an important source of income for Norwegian farms”.

Boundless sheep

Sheep grazing in outlying fields have free access to whatever they want to eat. That makes the Norwegian sheep happy.

“When you’re taking the sheep to their summer grazing land in the mountains you can hear the happy sounds from the herd. You can tell from how they’re acting that they remember from year to year”, Våg says.

Grazing without fences allows the sheep to act more in tune with their instincts, and they naturally divide into smaller groups with individuals closely related to one another.

If you occasionally encounter sheep far into the wild, you normally don’t need to worry: “Sheep recognises where they are, and they know where they are going” Våg says.

Resource: https://www.visitnorway.com/places-to-go/fjord-norway/happy-sheep/

“Surround yourself with people that reflect who you want to be and how you want to feel, energies are contagious”

आपल्या कडे (महाराष्ट्रात) वारीला न चुकता जाणारी बरीच मंडळी आहे. दर वर्षी नेमाने ते वारी करतात. वारी हा त्यांच्या आयुष्याचा भाग आहे. तसेच उत्तरे कडे वैष्णव देवीला जाणाऱ्यांचे आहे. कदाचित इतर राज्यात पण अश्या परंपरा असणार ज्यांची मला माहिती नाही. माझ्या लहानपणी वेगवेगळ्या यात्रा असायच्या. या यात्रांना जाणे वारी करण्यासारखे होते. कुठे ही फार सोयी नसायच्या मग मंडळी मैल न मैल चालत जायची. घरी परत आल्यावर शारीरिक थकवा असला तरी प्रचंड समाधान असायचे. तो आनंद उसणा नसायचा. अश्या पद्धती ने वारी करणारे आणि नुसतेच देवळात जाणारे यात फरक असतो.

मला आता येथे वारी आठवण्याचे कारण म्हणजे “नोर्वेजिअन” मंडळी आणि यांच्या सवयी. निसर्गाशी यांची जवळीक. सगळी साधने हाताशी असताना पण डोंगर आणि फिरायला जाणाऱ्या अश्या जागा आहेत जिथे वाहन नेता येत नाही. फिझीकल फिटनेस पायी डोंगरावर धावणारे आहेत तेवढच किंबहुना जास्त कुटुंब वत्सल लोक नियमित डोंगरवर फिरायला जाणारे आहेत. आणि ती नुसतीच हजेरी टाकत नसतात तर झाडत जावून मुलांना काही बाही दाखवत पण असतात. दगड , काठ्या, पाने गोळा करणे आणि ते रचवणे, वसंत – उन्हाळ्यात मुली रान फुलांना गुंफून त्याचे मुकुट ( tiara) किंवा बेंड करतात आणि मस्त फुलंराणी प्रमाणे बागडतात. त्यांना बघितल्या वर आपले आदिवासी आठवतात किंवा शकुंतला – दमयंती चे कॅलेंडर वरील चित्र.

वीकेंडला ही मंडळी घरातील कामे करतात, गाडी सफाई, घर सफाई (खिडक्यांच्या काचा पुसण्या पासून ते अंगणातील गावात काढण्या पर्यंत), आणि मुख्य म्हणजे कुटुंबासह वेळ घालवतात. बरेच आजी आजोबा आपल्या नातवंड सोबत डोंगरा वर दिसतात. पाहून गम्मत वाटते. नेमाने न चुकता ते वेगवेगळे डोंगर चढतात आणि आनंदी घरी परततात.

हे सर्व मी लिहित आहे तो माझा अनुभव आहे ऐकीव नाही, एवढ्या वर्षात माझी नोर्वेजिअन मित्र मंडळी आणि सहकार्यांचा माझ्यावर खूप प्रभाव पडला आहे. त्यांनी वेळोवेळी मला आपल्यात सामील करून घेतले आणि नोर्वेजिअन संस्कृती मला अनुभवता आली. काही गोष्टी आता अंगवळणी पडल्या आहेत. त्यातली महत्वाची म्हणजे डोंगरावर जाणे. व्यायाम तर होतोच पण निसर्ग जवळून अनुभवता येतो आणि स्वतः ला वेळ दिला जातो. कोणी बरोबर असले तर उत्तम आणि नसले तर दुखः नाही. सोबत आता फोटोग्राफी आहेच.

गावात मध्यावर एक डोंगर आहे, सर्वांचा आवडता जिथे २४ x ७ लोक असतात. वर टोकाला जाण्यासाठी अनेक मार्ग आहेत. त्यातील एक माझा आवडता. मी कितीही प्रयत्न केला तरी या लोकां सारखी क्षमता माझ्यात नाही हे माझ्या लक्षात असून मी माझी मर्यादा सांभाळून चालणे – डोंगर चढणे असले व्यायाम प्रकार करते. तर त्या मार्ग वरील एक ठिकाण आहे, जेथे मी रोज जाणे पसंत करायचे. कित्तेक महिने ते मी केले पण मग जागा बदलली आणि त्या जागी जाणे झाले नाही. म्हणजे मी घरात बसून होते असे नाही तर नवीन भाग एक्स्प्लोर करत होते. पण काही हि असले तरी पूर्वीची जागा साद देत होती आणि काही महिन्यांनी तेथे जाणे जमले. खूप आनंद झाला. एक बरे मी एकटी होते त्यामुळे माझ्या जुन्या मित्रांना भेटता आले. त्या वाटेवरील किती तरी झाडे, दगड, शेवाळे आणि झाडांच्या सावल्या चे मनसोक्त निरीक्षण करता आले आणि फोटो काढता आले. तर काल जे मी अनुभवले त्यातील काही फोटो येथे देत आहे. तुम्हाला आवडतील या आशे वर.